Konferencja naukowa. Współczesna doktryna konserwatorska

W pawilonie wystawowym SARP w Warszawie, odbyła się druga edycja konferencji naukowej pt. „Współczesna doktryna konserwatorska”.

Doktryna konserwatorska to zbiór zasad stosowanych w ochronie dziedzictwa kulturowego, obejmujących zarówno zabytki materialne, jak i niematerialne oraz regulacji dotyczących konserwacji, remontów, a także prac przy obiektach wpisanych do rejestru zabytków, zabezpieczających je przed zniszczeniem i wpływających na ich przyszłość.

Pierwsza edycja konferencji odbyła się w 2024 r. z okazji 60. Rocznicy powstania Karty Weneckiej. W tym roku termin konferencji zbiegł się z 60. rocznicą powstania Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków ICOMOS. Wśród organizatorów znalazły się Komisja Teorii Konserwacji Zabytków i Komisja Zarządzania Dziedzictwem Kulturowym PKN ICOMOS, Instytut Historii Sztuki UKSW, Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków, Oddział Warszawski SARP oraz działająca w jego strukturach Sekcja Architektury Krajobrazu. Wydarzenie zostało zainicjowane przez dr Katarzynę Pałubską z Instytutu Historii Sztuki UKSW, członka Komisji Zarządzania Dziedzictwem Kulturowym PKN ICOMOS.

W konferencji wzięli udział Bożena Żelazowska, sekretarz stanu, Generalny Konserwator Zabytków, Marcin Dawidowicz, Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków oraz jego poprzednik na tym stanowisku, prof. dr hab. Jakub Lewicki, dyrektor Instytutu Historii Sztuki na Wydziale Nauk Historycznych UKSW oraz kierownik Katedry Konserwacji Zabytków i Ochrony Krajobrazu w IHS.

Ponieważ współczesna doktryna konserwatorska ewoluuje, mierząc się z nowymi wyzwaniami społecznymi, ekonomicznymi i klimatycznymi, spotkanie było próbą odpowiedzi na pytania: Czy doktryna konserwatorska pomaga czy przeszkadza we właściwym współczesnym zarządzaniu dziedzictwem? Czy między teorią a praktyką konserwatorską dostrzegamy punkty styku, czy wręcz przeciwnie, każdy uczestnik procesów inwestycyjnych ma poczucie nieprzystawania teorii do potrzeb współczesnego świata.

Cykl wykładów wygłoszonych między innymi przez związane z Instytutem Historii Sztuki UKSW dr Katarzynę Pałubską („Zarządzanie dziedzictwem kulturowym w modelu partycypacyjnym”) i dr Katarzynę Ponińską („Depozytariusze dziedzictwa niematerialnego”) oraz dwa panele dyskusyjne praktyków, miały na celu pogłębienie wiedzy na temat doktryny konserwatorskiej, uporządkowanie rangi ważności wielu dokumentów międzynarodowych i krajowych tworzących podstawy współczesnej doktryny i obecne podejście do wielu kwestii interpretacji zjawisk zachodzących w zabytkach i dziedzictwie kulturowym.