Przejdź do treści

Przełomowe odkrycie z udziałem prof. Wiesława M. Macka z Instytutu Nauk Fizycznych UKSW

Mechanizm odpowiedzialny za turbulencję magnetyczną w przestrzeni kosmicznej wokół Ziemi został odkryty przez naukowców z Centrum Badań Kosmicznych Polskiej Akademii Nauk, Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego oraz amerykańskiego Southwest Research Institute w San Antonio.

Turbulencje kosmiczne to temat fascynujący, bo dotyczą procesów zachodzących wokół Ziemi. – Oczekujemy, że nasze badania przyczynią się do zrozumienia mechanizmów związanych z pogodą kosmiczną. Ta tzw. pogoda kosmiczna wpływa m.in. na działanie satelitów i systemów komunikacyjnych. Rozumienie turbulencji w przestrzeni kosmicznej może mieć istotne znaczenie dla naszej cywilizacji – mówi prof. Wiesław M. Macek z Instytutu Nauk Fizycznych UKSW, który kieruje obecnie projektem Narodowego Centrum Nauki OPUS-21 pt. Turbulencja i rekoneksja magnetyczna w środowisku kosmicznym Ziemi. Liderem projektu jest UKSW, zaś partnerem Centrum Badań Kosmicznych PAN. Zagadnieniu turbulencji kosmicznej poświęcony został doktorat Dariusza Wójcika, stypendysty programu i uczestnika Szkoły Doktorskiej GeoPlanet (CBK PAN), napisany pod kierunkiem prof. Wiesława M. Macka.

Sonda kosmiczna MMS (Magnetospheric Multiscale Mission-Magnetosferyczna Misja Wieloskalowa), przechodzącą przez plazmę kosmiczną. Źródło: NASA

Turbulencja, choć badana od dziesięcioleci, pozostaje jednym z największych nierozwiązanych problemów nauk przyrodniczych. Jak podkreśla prof. Wiesław M. Macek, zarówno wiatr słoneczny, jak i magnetosfera mogą być traktowane jako naturalne laboratoria do badań nad turbulencją.

Najnowsze odkrycia naukowców przybliżają nas do lepszego zrozumienia, jak energia rozprasza się w kosmosie. W oparciu o unikatową misję kosmiczną MMS (Magnetospheric Multiscale Mission) NASA, dostarczającą bezprecedensowych danych magnetometrycznych o rozdzielczości milisekundowej, badacze uzyskali wyniki dotyczące procesów w turbulencji plazmy kosmicznej w bardzo małych skalach kinetycznych. Są to skale porównywalne z rozmiarami orbit poszczególnych cząstek naładowanych tworzących plazmę kosmiczną, w których należy stosować teorię kinetyczną zamiast klasycznej teorii płynów.

Wyniki te zostały niedawno opublikowane w czołowych międzynarodowych czasopismach naukowych. Nowe polsko-amerykańskie badania dowodzą, że turbulencja magnetyczna w plazmie bliskiej Ziemi wykazuje właściwość typową dla procesów Markowa. Charakteryzują się one tym, że przyszłość procesu zależy wyłącznie od jego obecnego stanu, a nie od historii, która do niego doprowadziła. „Bezpamięciowa” właściwość takich procesów może mieć znaczenie także w naszym codziennym życiu. Na przykład, gdyby pogoda dzisiejsza zależała jedynie od stanu atmosfery z dnia wczorajszego, umożliwiłoby to lepsze statystyczne prognozowanie pogody na jutro.

Paradoksalnie okazało się, że turbulencja związana z zawirowaniami pola magnetycznego w osłonie magnetosfery Ziemi (patrz rys.) w bardzo małych skalach kosmicznych może być nawet mniej skomplikowana niż turbulencja atmosferyczna.

Ochronne środowisko magnetyczne Ziemi, magnetosfera (na niebiesko), odchyla naddźwiękowy strumień naładowanych cząstek ze Słońca, czyli wiatr słoneczny. Gdy wiatr słoneczny opływa magnetosferę, tworzy wysoce turbulentną warstwę graniczną – osłonę magnetyczną (pomarańczowe wiry). Naukowcy badają ten burzliwy obszar, aby lepiej zrozumieć nasze dynamiczne środowisko kosmiczne (ilustracja: NASA’s Goddard Space Flight Center / Mary Pat Hrybyk-Keith).

Więcej o wybitnym odkryciu:

🎧 https://podcasty.polskieradio.pl/jedynka/podcasty/eureka,690/odcinek/uniwersyteckie-miasteczko-naukowe-w-katowicach-wizyta-w-centrum-nauki-keplera-magnetyczne-turbulencje-w-przestrzeni-kosmicznej-wokol-ziemi-zaprasza-j-domoradzki,3a06056f-5576-4e26-8569-761e998820fc

28 września 2025